Kitabın Türü: Deneme-İnceleme, Edebiyat, Psikoloji

“Alışkanlıklar dinlendiricidir çünkü tekrar edilebilirliğin ve güvenirliğin damgasını taşırlar.”

Bu hafta daha önce iki kitabını okuduğum ve bana çok şey kazandıran bir yazar olan Wilhelm Schmid’in yine bana çok şey kazandıran bir kitabı hakkında yazmak istedim.

Mütevazı önerileri olan, küçük 100 sayfalık bir kitap. İnsanlığımızı nasıl besleyebileceğimizden bahsederken bir yandan da yaşamla daha fazla nasıl içli dışlı olabileceğimizden bahsediyor.

Daha çok deneme tarzında yazılmış, psikolojik bir kitap. Yaşlılığın durumunu ve yaşlanma olgusunu anlamlandırmak adına okuyabileceğiniz su gibi akıp giden diliyle harika bir kitap. Genellikle sohbet düzeyinde ilerliyor, o yüzden psikoloji kitabı beni sıkar gibi düşüncelere kapılmanıza hiç gerek yok. Yaşlılıktan bahsediyor, ben gencim gibi bir düşünceye de girebilirsiniz açıkçası ben okumadan önce bir düşünce içerisine girmiştim ama yazar kitapta sadece yaşlılığı ele almıyor. Yaşlılık sürecinde kendimizi olduğumuz gibi kabul etmemiz gerektiğini, korkmamamız gerektiğini, ölüm ile yüzleşebilmeyi vs. anlatıyor. Sonuçta ileride biz de yaşlanacağız, güzel bir hazırlık olacak kabullenme sürecimiz için bence J.

100 sayfalık bir kitap olduğunu belirtmiştim, bu 100 sayfalık kitap içerisinde koskoca 10 bölüm barındırıyor. Her bölümde ayrı bir durum ele alınmış. Ben en çok üçüncü, yedinci ve sekizinci bölümü sevdim. Bakalım siz hangi bölümleri seveceksiniz, okuduktan sonra yorumlarda buluşalım J.

Küçük ve güzel bir alıntı ile yorumumu bitireyim çünkü kısa ve herkesin kendisinin daha güzel yorumlayabileceği bir kitap diye düşünüyorum. “İyi kötü serpilebilen bitkiler gibi, kendisi için ve başkaları için çiçek açmaya devam etmek, ayrıca solmaya da razı olmak. Süregittiği sürece yaşamı kutlamak, hem kendi yaşamının hem kendininkinin ötesinde tüm yaşamın keyfine varmak. Hayatın kemale ermiş dolgunluğunu tecrübe etmek ve onun zamanlar sınırını sükunetle kabullenmek. Bunu yapabilecek durumda mıyım?”

İyi okumalar, okur kalın.