Kitabın Türü: Roman, Edebiyat

“- “İnsanlık öldü mü?” dedim.
– “Yok” dedi, “ölmedi ama bir şeyler oldu, başka bir yerlerde sıkıştı kaldı herhalde?”
– “Nerede kaldı acaba?”
Mahmut’un yüzü bir sevinç ışığında şakıdı. İnsanlık belki Mahmut’un bu ağız dolusu gülüşünde, bu yürek dolusu sevincindendir, kim bilir, belki…
– “Kuşlar da gitti.” dedi Mahmut. Sonra hiç konuşmadık. Kuşlar da gitti kuşlarla birlikte. Ne olacak, kuşlar da gitti.”

Kitabın içeriğinden bahsetmem gerekirse: zamanın İstanbul’u, çocuklar ve kuşlar. Hayri, Süleyman ve Semih adındaki üç çocuk zar zor yakaladıkları kuşları tıkış tıkış kafeslere tıkıp “azat buzat beni cennet kapısında gözet” diye tekerleme bağırarak onları para karşılığında serbest bıraktırmak ve süregelen zamanda kadim bir mesleğin yok oluşu.

Kitabı okurken üzülebilirsiniz, buna hazırlıklı olmanızı öneririm, şahsen ben çok üzüldüm. Çocukların onca uğraş sonucu yaşadıkları hayal kırıklıklarını siz yaşamışsınız gibi hissedeceksiniz. Dolapdere’nin anlatıldığı kısımlarda kaybolmak isteyeceksiniz.

Dili oldukça sade ve yalın, sanki tavada tereyağı kayıyor gibi kayıyor cümleler öyle güzel öyle duru.

Kitabı bitirdikten sonra aklınıza Yaşar Kemal’in şu sözü gelecek, eminim: “Günün birinde İstanbul’un tarihi yazılırsa, kuş satıcılarından mutlaka bahsedilmesi gerekir, onlar olmadan İstanbul’un tarihi çok yavan olur.”

Şimdiden iyi okumalar diliyorum. Okur kalın.