Vücudumuz kendini yenilemek ve onarmakla güçlenen bir yapıya sahiptir. İnsan vücudunun çalışma şekli tek bir organın doğru bağlantısıyla mümkün olacaktır. Beynimiz, beyin insanın tüm bilgilerini, organlarının kontrollerini ve diğer tüm işlevlerini depolayan ve görevlendiren organdır. Beynimizin bu kontrol mekanizmasını çalıştıransa zihindir. Zihnimiz bizlerin tüm bilgileri depolarken, tüm yaptığımız işlerde hatta sadece hayal kurarken dahi sürekli olarak çalışmaktadır. Peki, insan zihni sınırlı mıdır?

ZİHNİMİZİN GÜCÜ

Zihnimiz bizlere gerçekte var olan potansiyelimizi göstermektedir. Yaptığımız her işte, her başarıda, her düşüncede ya da karşımıza çıkan her zorlukta zihnimiz gelişim gösterir. Zihnimiz doğduğumuz andan itibaren aktiftir. Yapılan araştırmalara göre beyni ve zihni en çok çalıştırdığımız dönem 0 – 5 yaş arasıdır. Bunun sebebi, bu yaş aralığında farkında olmadığımız, yapamadığımız tüm becerileri, yemek yemek, konuşmak, emeklemek, yürümek, oyun oynamak vb. üst üste kendimizi zorlayarak öğreniyor oluşumuzdur. Zihnimiz gücünü karşımıza çıkan zorluklarla baş ettiğimiz sürece arttırmaktadır. Sinan Canan’ın söylemiyle bizi zorlamayan hiçbir şey geliştirmez, konfor beyni çürütmektedir. Zihnimizi zorlamak için öğrenmeye, çabalamaya ve kendimizi zorlamaya devam etmek zorundayız. Ancak bu şekilde var olan yeteneklerimiz ve potansiyelimiz tam anlamıyla açığa çıkmış olur.

İNSANLIĞIN SINIRLARI VAR MIDIR?

İnsanlığın sınırlara sahip olması büyük bir tartışma konusu olmuştur hep. Aslında bu konuda büyük çapta birçok araştırma da yapılmıştır. İnsan kendi sınırlarını kendi oluşturmaktadır. Yani aslında sahip olunan bir sınırın olduğunu söyleyemeyiz. Ulaşılabilecek en yüksek beceri, hafıza, zihinsel ve fiziksel güç ve daha fazlası yalnızca kendimizin belirlediği seviyede bizlere sınır olabilir. İnsanlık kendini her anlamda geliştirmenin yollarını bulmuştur. Eğer her insanın var olan belirli bir sınırı olsaydı Einstein, Tesla gibi tarihte önemli buluşlar ve çalışmalarda bulunmuş olan insanlar olmazdı. İnsanların sınırlarını belirleyen şey zeki ya da yetenekli olmaları da değildir. Yetenek doğuştan gelmez kazanılır, zekâ ise çalışılmadığı ve insan kendini zorlamadığı sürece kaybolmaya mahkumdur. İnsan sınırlarını kendini geliştirmeye odaklanarak, karşısına çıkan sorunlarla baş ederek ve yaşadığı her duruma karşı mücadelesine devam ederek sınırlarını zorlayabilir. Bu şekilde aslında kendi sınırlarımızı kendimiz oluşturur ve yine kendi çabamızla aşarız.

GELİŞİMİN ZORLU EVRESİ

Gelişimin en zorlu evresi bu sınırlarımızı aştığımız evredir. Aslında buna evre yerine süreç demek daha doğru olacaktır. Hayatımız boyunca kendi kendimize öğrenme, deneyimleme ve gelişme süreçleri içerisinde oluruz. Bu gelişim sahip olduğumuz bilginin arttırılması, vücudumuzun ve zihnimizin olmayan tecrübeler ve zorluklarla baş edilmesiyle kazanılmaktadır. Kendimizi zorlamadığımız sürece yalnızca var olan sınırlarımızda kalmaya devam ederiz. Eğitim konusunda kendimizi geliştirmemek var olanı kabul etmektir. Zihnimiz var olan gelişmedikçe unutmaya başlayacaktır. Yeteneklerimizle sahip olduğumuz ve yapmaya alıştığımız işlerimiz ve özellikle de mesleğimiz sürekli olarak gelişime açık değilse bizleri sınırlandıracaktır. Bu sınırlandırma bir süre sonra gelişiminizi de durduracaktır. Bu sebeple her yaptığımız işte daha iyisini, daha fazlasını yapmaya kendimizi zorlamalıyız. Evet bu kimi zaman can sıkıcıdır. Çünkü hep rahat etmek ve var olan düzenimizle huzurlu olmayı isteriz, ancak gelişim sancılı bir süreçtir ve pes edip rahat ettiğimiz zaman bu durum gelişim sürecinden çıkmamıza sebep olacaktır.

Çok çalışmak, sürekli yeni şeyler keşfetmek, bilgilerimizi ve tecrübelerimizi arttırmak, sahip olmadığımız yetenekleri ya da becerileri kazanmak için çalışmak insan zihnini ve sınırlarını zorlayacaktır. Kendinizi zorlamaktan korkmayın, dinlenmeye çekilmek bizleri er ya da geç tembelleştirecektir. Umarız insan zihni ve sınırları hakkındaki bu yazımız sizler için faydalı olmuştur.