Kitabın Türü: Roman, Edebiyat

“Daha güzel yaşam diye bir şey yok. Daha güzel yaşamlar ötelerde değil. Daha güzel yaşam başka biçimde değil. Güzel yaşam burada. Taksim Alanı’nda. Turşu, pilav, simit, çiçek, kartpostal satan, ayakkabı boyayan siyah kalabalık içinde.”

Bu kitap Türk Edebiyatı’nın nostaljik prensesinin ilk romanı. Bu kısacık kitap o kadar sıcak ki. Yaşamının başlangıcını, çocukluk ve gelişim yıllarını bizlere sunduğu sıcacık bir kitap. Kısacık diyorum ama o kadar dolu ki, her şey nasılsa öyle olduğu gibi yalansız dolansız.

Kitaptan kısaca söz etmem gerekirse eğer, Tezer Özlü çocukluk ve gençlik yıllarında yaşadıklarını anlatıyor bizlere. İlk bölümde yaladığı evden, okulundan, çocukluğundan ve gençliğinden bahsediyor. Her şey o kadar bütün çıplaklığıyla ve hiçbir şey gizlemeden anlatılmış ki, kitabı okurken gerçekliği ile çok üzülüp can acısı çektiğim için odaklanmak konusunda sıkıntı yaşadım. Özellikle de akıl hastanesinde kaldığı günlerin tasvirleri, o kadar üzücü ki anlatamam size. Kendi isteği dışında uyutulup tedavi edilmesi, bunların üstüne bir de elektroşok verilmesi gibi anlar gözümün önüne geldikçe ve Tezer Özlü’nün düşünceleri aklıma geldikçe halen daha kötü hissediyorum kendimi. Daha fazla uzatmayayım çünkü daha fazla uzatırsam ne var ne yok yazacağım, gözlerim doldu L.

Kitabı okurken olaylar arasında bir bütünlük olmadığını bir de zaman kavramı olmadığını göreceksiniz, sanki o an aklına ne geliyorsa yazmış gibi bir havası var. Samimi ve içten o yüzden anlatımı, bir de çok ama çok üzücü. Bir de bence şiirsel bir anlatıma sahip ve insanın içine içine işliyor.

Daha fazla uzatmadan küçük bir alıntı ile bitirmek istiyorum: “Bir şeylere açılmak, bir yerlere koşmak, dünyayı kavramak istiyorum. Dünyanın bize yaşatılandan, öğretilenden daha başka olduğunu seziyorum.”

İyi okumalar diliyorum, okur kalın.