Uzayda meydana gelen ve yıldız ölümü diye adlandırdığımız süpernovalar eşsiz bir ışık ve enerji kaynağı sağlar. Peki bir süpernova nasıl oluşur ya da yıldız ölümü nedir?  Süpernova ve yıldız ölümü aynı kavramlardır. Süpernova, bir yıldızın tamamen içine çöküşüyle patlamasıdır. Bu patlamada açığa çıkan enerji miktarı ve ışık uzayın her tarafına yayılır. Süpernovanın oluşması o kadar ani olmaktadır ve saniyelerle ölçülebilir. Süpernova patlamasının etkisiyle ortaya çıkan enerji miktarı o kadar fazladır ki bir güneşin uzaya yaydığı tahmini 7-8 milyar yıllık enerji miktarına eş değerdedir. Süpernovanın oluşması ile açığa çıkan ışık ise milyarlarca kilometre öteden görülebilecek tarzdadır. Süpernova oluştuktan sonra ortada yıldız diye hiçbir şey kalmaz. Sadece süpernova patlamasından arta kalanlar görülür yani yıldız tozlarını görülmektedir.

Peki yıldız ölümü ya da süpernovalar dünyamızdan görünür mü? Süpernovalar dünyamızdan çok nadir görülebilir. Süpernova patlamaları samanyolu galaksimizde oluşsa bile uzaydaki yoğun toz tabakası yüzünden çok nadir görülebilmektedir. Süpernova örnekleri SN 1987, SN 1604 ve SN 1572’dir. Sonlardaki sayılar bulundukları yılları ifade etmektedir.

Süpernovanın bir alt türü olarak da tanımladığımız novalarda uzayda gerçekleşmektedir. Süpernova ve nova çoğu zaman birbirleriyle karıştırılarak yanlış bilgiler elde edilmektedir. Novayı kısaca tanımlayacak olursak daha önceleri parlamayıp sadece sönük bir yıldız olarak görülen yıldızın yeryüzünde meydana gelen nükleer patlamalar ile gerçekleşen birkaç günlük ışımalara denmektedir. Süpernova ile novanın ayrım noktası da budur. Süpernovalar yıldızın içine çöküp tamamen yok olması ve patlamanın sonunda ortaya çıkan ışımadır, nova ise sadece yıldızın yeryüzünde çok büyük patlamalarla oluşan ışımalara denmektedir. Novanın oluşması, çift yıldızların birbirleri ile fazlaca yakınlarsa ve bir yıldızdan kopan parça savrularak diğer yıldızın atmosferine girip yer yüzüne çarptığında hızın etkisiyle ortaya çıkan enerji ile bir nükleer boyutta patlama meydana getirmesidir. Novalar samanyolu galaksisinde yılda ortalama 25-60 arası görülebilmektedir. Işımalarıyla dikkat çeken novalar birkaç gün sürebilir ve tamamen sönmeleri yani eski halleri gibi sönük hallerine dönmeleri aylar ya da yıllar alabilmektedir. Novalara çoğu zaman isimlerde verilmektedir hatta oluştuğu takım yıldızının ismini dahi almaktadır. Örneğin; İskoçyalı astronom T. D. Anderson 1901 yılında parlayan novaya “Nova Persei1901” adını vermiştir. Bir başka örnekleri ise gökbilimciler için ilk gözlemlenenlerden olan RS Ophiuchi, T Coronae Borealis ve T Pyxidis’dir.